Co jest wspólne a co nie po ślubie?
Autorem artykułu jest AdwokatWraz z zawarciem związku małżeńskiego pomiędzy małżonkami z mocy ustawy powstaje wspólność majątkowa. Obejmuje ona przedmioty majątkowe nabyte w czasie trwania tej wspólności przez oboje małżonków lub przez jednego z nich.
Wraz z zawarciem związku małżeńskiego pomiędzy małżonkami z mocy ustawy powstaje wspólność majątkowa. Obejmuje ona przedmioty majątkowe nabyte w czasie trwania tej wspólności przez oboje małżonków lub przez jednego z nich. Przedmioty majątkowe, które nie należą do wspólności majątkowej, należą do majątku osobistego każdego z małżonków.
Do majątku wspólnego małżonków należą (art. 31 krio):
1. pobrane wynagrodzenie za pracę i dochody z innej działalności zarobkowej każdego z małżonków, np. wynagrodzenie uzyskiwane z tytułu umowy o pracę bądź z działalności gospodarczej prowadzonej przez jednego z małżonków;
2. dochody z majątku wspólnego, jak również z majątku osobistego każdego z małżonków, np. dochód z wynajmu wspólnego mieszkania ale również dochód z wynajmu mieszkania zakupionego przez jednego z małżonków przed zawarciem związku małżeńskiego (majątku osobistego);
3. środki zgromadzone na rachunku otwartego lub pracowniczego funduszu emerytalnego każdego z małżonków,
4. kwoty składek zewidencjonowanych na subkoncie, o którym mowa w art. 40a ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2009 r. Nr 205, poz. 1585, z późn. zm.).
Do majątku osobistego każdego z małżonków należą natomiast:
1. przedmioty majątkowe nabyte przed powstaniem wspólności ustawowej, np. samochód zakupiony przez jednego z małżonków przed zawarciem małżeństwa;
2. przedmioty majątkowe nabyte przez dziedziczenie, zapis lub darowiznę, chyba że spadkodawca lub darczyńca inaczej postanowił, np. spadek otrzymany po rodzicach wchodzi automatycznie do majątku osobistego małżonka będącego spadkobiercą, chyba że spadkobierca zadecyduje, że spadek ma stanowić majątek wspólny małżonków;
3. prawa majątkowe wynikające ze wspólności łącznej podlegającej odrębnym przepisom, np. udziały w spółce osobowej (jawnej, partnerskiej, komandytowej i komandytowo – akcyjnej) należą do majątku osobistego;
4. przedmioty majątkowe służące wyłącznie do zaspokajania osobistych potrzeb jednego z małżonków, (nie ma wyraźniej granicy między przedmiotami służącymi do zaspokajania osobistych potrzeb jednego z małżonków, a służącymi do zaspokajania potrzeb obojga małżonków , decyduje ich wykorzystanie);
5. prawa niezbywalne, które mogą przysługiwać tylko jednej osobie, np. dożywocie, służebność, użytkowanie;
6. przedmioty uzyskane z tytułu odszkodowania za uszkodzenie ciała lub wywołanie rozstroju zdrowia albo z tytułu zadośćuczynienia za doznaną krzywdę; nie dotyczy to jednak renty należnej poszkodowanemu małżonkowi z powodu całkowitej lub częściowej utraty zdolności do pracy zarobkowej albo z powodu zwiększenia się jego potrzeb lub zmniejszenia widoków powodzenia na przyszłość,
7. wierzytelności z tytułu wynagrodzenia za pracę lub z tytułu innej działalności zarobkowej jednego z małżonków, np. w przypadku, gdy pracodawca nie wypłaci jednemu z małżonków wynagrodzenia, to wierzytelność ta wchodzi w skład majątku osobistego małżonka będącego wierzycielem;
8. przedmioty majątkowe uzyskane z tytułu nagrody za osobiste osiągnięcia jednego z małżonków, np. nagrody za udział w konkursach, zawodach;
9. prawa autorskie i prawa pokrewne, prawa własności przemysłowej oraz inne prawa twórcy, (jednakże dochody z praw autorskich będą wchodziły w skład majątku wspólnego małżonków);
10. przedmioty majątkowe nabyte w zamian za składniki majątku osobistego, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej.
---
Iwona
Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl
Porównując poszczególne samochody jednego z wiodących europejskich koncernów, można dojść do prostego wniosku – maszyna, robot nigdy nie zrobi takiego samochodu jak człowiek. Faktem jest, że samochody z przeszłości nie osiągały takich zawrotnych prędkości w tak krótkim czasie. Faktem jest też, że dziś każdemu wszędzie spieszno. Tymczasem świat wesela i ślubu jakby się zatrzymał.
Spróbujmy zatem wcielić się w rolę obserwatora – kogoś, kto patrzy na dwa śluby. Jeden z nich ma miejsce w latach 80-tych, drugi odbywa się obecnie. Rozpocznijmy od krótkiego opisu tego pierwszego ślubu. To, co od razu rzuca nam się w oczy, to ubrania. I mowa tu nie tylko o tym, jak wygląda Panna Młoda, ale sami goście sprawiają wrażenie, jakby byli z innych czasów. Voila! To przecież klasyczne dzwony i przydługawe marynarki z pojedynczym wycięciem z tyłu. Troszkę inaczej wygląda sytuacja w przypadku kobiet. Tutaj w oko rzuca nam się podejście do modnej fryzury. Wszelkiego rodzaju koki, warkocze i ogólna moda na długie włosy. Obojętne zupełnie jest to, czy wymodelowane na wałkach, czy poprzez „trwałą”.
Sposobów na dekorację kościoła jest co najmniej tyle, ile osób mówi sobie, to ważne słowo. Trudno jednoznacznie wskazać od kiedy dekoracje kościoła, na czas uroczystości zaślubin, są wykonywane. Jedno jest pewne – dziś każdy chce, by ślub był najpiękniejszym dniem w życiu. Oczywiście są różne sposoby podejścia do tematu. Część osób uważa, że nic tak nie dodaje uroku jak kilometry materiałów typu tiul, organza. Proszę jednak wziąć pod uwagę, że w przypadku kościoła, trzeba jeszcze zachować powagę i nie można uczynić z miejsca tak ważnego, typowej imprezy. Pytanie zatem pojawia się następujące – jak udekorować kościół, by nie przesadzić a jednocześnie wydobyć piękno wnętrz. Ktoś mądry, kiedyś powiedział, że dekorowanie ma polegać na dodaniu uroku, danemu miejscu, czy chwili, a nie zasłonięciu wszystkiego co się da, materiałem wątpliwej jakości. Stąd zresztą pomysł podchwycony rodem ze Stanów Zjednoczonych, gdzie dekoracje tworzone są w oparciu o naturalne elementy, takie jak, krzewy, iglaki, kora itp. Itd. Skupmy się jednak na dekoracjach u nas, w Polsce. Jeśli alejka ślubna, to oczywiście dywan ślubny, proponujemy także skorzystać ze stojaków, świeczników przy ławkach. Dobrze jest także poinformować wcześniej gości weselnych o tym, by nie wchodzili do ławek od strony alejki ślubnej. Zaoszczędzimy w ten sposób niepotrzebnych nerwów, przy komunikacji. Bo żadna to przyjemność, gdy podczas ślubu część dekoracji zostanie zniszczona. Generalnie pamiętamy o tym, by zachować zdrowy rozsądek. No właśnie a propos zdrowego rozsądku. Kompozycja z kwiatów „żywych” w centralnym miejscu, kilka kompozycji przy ławkach i to w zasadzie wszystko. Po co przeciągać materiał wzdłuż ławek, skoro to miejsce właśnie dlatego jest piękne, że kojarzy nam się z owym rzędem ławek? Są dekoratorzy ślubni, którzy wiedzą jak udekorować kościół. Skąd wiedzą? Bynajmniej nie z kursów florystycznych, czy specjalnych szkoleń. Tutaj potrzeba gustu oraz wyczucia dekoracyjnego. Nie da się tego nauczyć w szkole! To coś się ma, albo się nie ma i tyle. 
Bardzo często niestety marzenia Pary Młodej, są ograniczane przez podejście księży i kwiaciarek. Niestety bowiem, wielokrotnie ksiądz proboszcz ma nieformalną umowę z kwiaciarką, która prowadzi kwiaciarnie tuż przy kościele. W ramach tej nieformalnej umowy ksiądz zabrania dekorowania „na własną rękę”, ponieważ jest Pani X, która robi to najlepiej, a co niestety najważniejsze, w ramach owej umowy dostarcza kwiaty na niedzielną mszę. I tak mamy sytuację patową. Para Młoda ma wyjścia dwa – albo zrezygnować z organizacji mszy w kościele, w którym zresztą się wychowywała lub niestety przystać, na to co oferuje owa kwiaciarka X. A że wielokrotnie owa Pani, po prostu nie ma gustu, nasz ślub wygląda jak wygląda. Pytanie zatem czy tutaj powinniśmy mówić o interesach ślubnych? Czy nie powinno być czasem tak, że skoro rodzimy się w danej parafii, przyjmujemy wszystkie sakramenty, ten nasz wyjątkowy dzień, mógłby przynajmniej w niewielkim stopniu, przypominać ten z naszych marzeń i snów? Co innego gdy dekoratorzy chcą wprowadzać nowe zasady do kościoła i robią to perfidnie. Co gdy ksiądz mówi nie i koniec?! Bez możliwości wysłuchania Pary Młodej i osób, które dekoracją mają się zająć. Kto jak kto, ale to właśnie ksiądz powinien słuchać, co mówią inni. Dać szansę przynajmniej.